Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Suo genere perveniant ad extremum; Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Duo Reges: constructio interrete. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quis Aristidem non mortuum diligit? Ne discipulum abducam, times. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum reperiantur,
unum, quod est in iis, in quibus completar illud extremum,
quae sunt aut animi aut corporis;

Aut, si nihil malum, nisi quod turpe, inhonestum, indecorum,
pravum, flagitiosum, foedum-ut hoc quoque pluribus nominibus
insigne faciamus-, quid praeterea dices esse fugiendum?

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Age sane, inquam. Ita prorsus, inquam; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

• An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
• Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
• Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

1. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.
2. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?
3. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?
4. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.
5. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Verum audiamus.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.